top of page
Το πραγματικό πρόσωπο του ρατσισμού
Ρατσισμός αν φοράς παράξενα ρούχα, ρατσισμός αν κατάγεσαι από άλλη χώρα, αν είσαι μαύρος ή λευκός ... ρατσισμός πάντα. Και παντού! Στο σχολείο, στο φροντιστήριο, στο δρόμο, στο σούπερ μάρκετ και όπου αλλού μπορεί να φανταστεί κανείς. Κακία και μη αποδοχή της διαφορετικότητας ακόμη και στο σχολικό περιβάλλον. Δεν μας αρέσει κάποιος εμφανισιακά και δεν καταβάλλουμε καμία προσπάθεια για να τον γνωρίσουμε και να τον κατανοήσουμε.
Άραγε πώς θα ήταν ένας κόσμος πιο δεκτικός στη διαφορά και τη διαφορετικότητα; Θα ξυπνούσες το πρωί, θα ντυνόσουν, θα έτρωγες και θα ετοιμαζόσουν να βγεις έξω σε έναν κόσμο γεμάτο χαμόγελο και αγάπη. Εκεί όπου υπάρχουν άτομα που θα προσφέρουν τη βοήθειά τους για να περάσουν έναν ηλικιωμένο κύριο στον απέναντι δρόμο, που θα βοηθήσουν το παιδάκι που έπεσε από το ποδήλατο, που δεν θα λογαριάσουν κοινωνικές, φυλετικές, εθνικές και θρησκευτικές διαφορές και που θα είναι πάνω απ' όλα ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Άτομα που θα συγχωρέσουν τους δικούς τους ανθρώπους και θα τους αγαπήσουν παρόλα τα ελαττώματά τους.
Είναι, όμως, πράγματι έτσι ο κόσμος μας; Ή μήπως διογκώνουμε συνεχώς το χάσμα που εμείς οι ίδιοι προκαλέσαμε; Μένει μόνο να σκεφτούμε πώς θα νιώθαμε αν εμείς ήμασταν τα θύματα του ρατσισμού. Πλέον είναι αργά να διορθώσουμε τα λάθη που κάναμε. Μπορούμε, όμως, να μάθουμε στα παιδιά μας πώς να συμπεριφέρονται στο συνάνθρωπό τους, πώς να του δείχνουν την αγάπη τους, την ευγνωμοσύνη και τη συμπάθειά τους. Να συζητούν, να θίγουν τα προβλήματά τους, να μαλώνουν αλλά να ζητούν συγνώμη, να καταλάβουν πώς όλοι είμαστε ίσοι. Να μην είναι ρατσιστές και να φροντίζουν για ένα καλύτερο αύριο.
Ματίλντα Ντρέτσα, Γ2
bottom of page