top of page
Τι μέρα ήταν αυτή; ...
Μια όμορφη και ηλιόλουστη μέρα ξεκίνησε! Σηκώθηκα, πλύθηκα, ντύθηκα, έφαγα πρωινό και κατευθύνθηκα προς τη στάση του λεωφορείου, για να κάνω μια βόλτα στο κέντρο της πόλης. Βέβαια, δεν ήξερα τι με περίμενε...
Για τη μετακίνησή μου με εξυπηρετεί η γραμμή #6 (ζυγός αριθμός - ο αγαπημένος μου). Πάω να ανέβω στο λεωφορείο και, μόλις άνοιξαν οι πόρτες, δύο άνθρωποι έπεσαν πάνω μου! Και όχι επειδή ήθελαν να κατέβουν, αλλά επειδή δέχτηκαν αδυσώπητα σπρωξίματα και χτυπήματα από τη μισή Θεσσαλονίκη που είχα στριμωχτεί στο μεταφορικό μέσο! Πήρα την απόφαση, λοιπόν, αφού μάλιστα ήθελα να εξασφαλίσω περισσότερο χρόνο για τη βόλτα μου στο ιστορικό κέντρο, και χώθηκα, για να προστεθεί ακόμη ένα άτομο στη "μισή Θεσσαλονίκη"...
Αλήθεια σας λέω, το μετάνιωσα οικτρά! Ένας από τους επιβαίνοντες κόντευε να βγει από το παράθυρο, σπρωγμένος από την υπερβολική ζέστη, άλλος χρησιμοποιούσε τη μακριά κόμη της μπροστινής του ως βεντάλια για να κάνει αέρα! Και δεν έφτανε αυτό, ο οδηγός, που σύμφωνα με την οδηγητική του συμπεριφρά ή μανιακός έμοιαζε να είναι ή μεθυσμένος, πατούσε φρένο νευρικά και απότομα σχεδόν κάθε λεπτό! Υπάρχει στάση; Φρένο! Το φανάρι έγινε πορτοκαλί; Απότομο φρένο! Ένας ποδηλάτης φάνηκε στο μακρινό ορίζοντα (περίπου 10 μέτρα μακριά); Ξανά ΦΡΕΝΟ! Το κερασάκι στην τούρτα ήταν το απότομο φρενάρισμα του οδηγού, όταν το για πολύ ώρα πράσινο φανάρι έγινε ξαφνικά κόκκινο. Επικράτησε το χάος! Μια γυναίκα που άκουγε μουσική τύλιξε με τα ακουστικά του κινητού της τους διπλανούς της και κόντευε να τους στραγγαλίσει! Ένας εύσωμος άντρας βρέθηκε να φοράει το γοβάκι της νεαρής συνεπιβάτισσας που στεκόταν παραδίπλα, η οποία όλως παραδόξως διαπίστωσε ότι άλλαξε χτένισμα, καθώς εντόπισε στο κεφάλι της το περουκίνι του παππού που τραντάχτηκε από τη θέση του! Τέλος, για μια στιγμή μού πέρασε από το μυαλό ότι το επάγγελμα του λούστρου επανήλθε στα ελληνικά δεδομένα, καθώς ένας ακόμη επιβαίνων έγλυφε κυριολεκτικά τα παπούτσια ενός μορφονιού!
Μετά από κανένα πεντάλεπτο, αφού συνήλθαν όλοι, κατέβηκα στην επόμενη στάση και, αφού καταμέτρησα τις 6 μελανιές που μόλις είχα αποκτήσει, αποφάσισα να το σκεφτώ πολύ σοβαρά, πριν ξαναμπώ σε λεωφορείο!
Ιωάννα Παπασουλιώτη, Γ2
bottom of page