top of page
Αγάπη για την τέχνη
Η αξία της τέχνης έγινε αντιληπτή πολύ νωρίς στην ιστορία του ανθρώπου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το γεγονός ότι στην Αρχαία Ελλάδα τα θεραπευτήρια περιελάμβαναν θέατρα και ωδεία. Έτσι, η παρακολούθηση ψυχαγωγικών θεαμάτων προτεινόταν ως θεραπευτική τεχνική και χρησιμοποιούνταν ως μέθοδος ψυχολογικής υποστήριξης των θεατών και των οικογενειών τους. Κάθε μορφή τέχνης αντιπροσωπευόταν και από μια μικρή θεότητα, μια μούσα. Εμείς, θα επικαλεστούμε την Καλλιόπη, τη μούσα της ποίησης, για να καθοδηγήσει τη συγγραφή αυτού του κειμένου.
Στις μέρες μας, η αγάπη προς όλες τις μορφές της τέχνης –θέατρο, μουσική, ζωγραφική, γλυπτική, κινηματογράφος, ποίηση-έχει πολλές όψεις. Εκδηλώνεται μέσω των επισκέψεων σε μουσεία και εκθέσεις ζωγραφικής, αλλά και μέσω της ψυχαγώγησης στον κινηματογράφο και στο θέατρο, τη βαθύτερη ενασχόληση με ένα είδος μουσικής ή χορού ή ακόμη και με τη φωτογραφία. Ωστόσο, αγάπη για την τέχνη είναι και το αίσθημα που πλημμυρίζει τον καλλιτέχνη για το δημιούργημά του. Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο ένας καλλιτέχνης να αποκαλεί τα έργα του «παιδιά» του.
Τι είναι, όμως, αυτό που μας ωθεί σε τέτοιο βαθμό να νιώθουμε αγάπη για την τέχνη; Η τέχνη είναι πηγή/ μέσο έκφρασης, είναι ένας τρόπος εξωτερίκευσης συναισθημάτων, μετάδοσης γνώσεων ή αναπαράστασης γεγονότων. Παίρνει μορφή μέσα από παπύρους, συγγράμματα, πινέλα, μπογιές, κτλ. Μέσω της τέχνης προάγεται ο πολιτισμός και μέσω αυτής μένει το αποτύπωμα του ανθρώπου στην ιστορία. Για τον Πικάσο η τέχνη είναι ένα ψέμα που μας κάνει να γνωρίζουμε την αλήθεια. Τι ήταν αυτό που έκανε το ζωγράφο και μπόρεσε να μεταδώσει έναν ολόκληρο εμφύλιο πόλεμο μέσα από τον πίνακα της Γκουέρνικα; Τι είναι αυτό που έκανε τα έπη του Ομήρου να ακούγονται ως σήμερα; Γιατί ένας ύμνος, μια μορφή μελοποιημένης ποίησης, εκφράζει ολόκληρους λαούς ή και θρησκείες;
Τζωρτζίνα Τζιμέα, Γ2
bottom of page