Ένα καλό τραγούδι...
Η επιλογή του μουσικού είδους που ο καθένας μας θεωρεί αισθητικά ή ποιοτικά καλό βασίζεται σε υποκειμενικά κριτήρια. Τα κριτήρια αυτά διαμορφώνονται από πολλούς παράγοντες. Σημαντικό ρόλο παίζουν, εκτός από την κουλτούρα του τόπου και τις προσωπικές προτιμήσεις του ατόμου, η μουσική παιδεία του και τα μουσικά του ακούσματα από το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει.
Προσωπικά, πιστεύω ότι ένα καλό τραγούδι δεν ορίζεται από το είδος του. Δεν είναι αναγκαίο να ανήκει στη ροκ, ραπ ή τζαζ μουσική, αρκεί τα γενικά χαρακτηριστικά του να έχουν κάτι το ιδιαίτερο, σε αντίθεση με τα συνηθισμένα τραγούδια, που ακούγοντάς τα μια φορά μας αφήνουν την εντύπωση ότι ήδη τα έχουμε ακούσει επανειλημμένα στο παρελθόν. Κατά πάσα πιθανότητα ένα «καλό τραγούδι» περιλαμβάνει αξιόλογους στίχους και ιδιαίτερη μελωδία, όμως δεν είναι μόνο αυτά τα αναγκαία χαρακτηριστικά του. Σημαντικό είναι να υπάρχει και η κατάλληλη ερμηνεία, τόσο ως προς το φωνητικό μέρος όσο και ως προς την υπόλοιπη ενορχήστρωση. Επίσης, κάτι που αξίζει να αναφερθεί, είναι η διαφοροποίηση ανάμεσα στους όρους «καλό-ποιοτικό» και «κακό-εμπορικό» τραγούδι. Πιστεύω πως είναι καιρός να ξεπεράσουμε τις προκαταλήψεις σύμφωνα με τις οποίες όλα τα καινούρια τραγούδια είναι εμπορικά άρα και μη ποιοτικά. Οι λέξεις «καλό» και «ποιοτικό» όντως έχουν ταυτιστεί, αλλά ο όρος «εμπορικό» δεν είναι σε καμιά περίπτωση αντώνυμο του «ποιοτικού» ούτε συνώνυμο του «κακού» τραγουδιού. Εμπορικό είναι ένα τραγούδι που γράφεται με σκοπό να γίνει «σουξέ» και να αποφέρει μεγάλα οικονομικά κέρδη σε σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι δεν είναι και ποιοτικό. Αυτό θα φανεί από την αντοχή του στο χρόνο. Το διάσημο τραγούδι των Kansas "Dust in the wind", για παράδειγμα, αποτελεί soundtrack ταινίας του 1977 και αρχικά ήταν μια κοινή εμπορική επιτυχία. Παρόλα αυτά, όμως, ακούγεται ακόμη και σήμερα συχνά στο ραδιόφωνο και θεωρείται ένα από τα βασικότερα τραγούδια για να μάθει κανείς ακουστική κιθάρα.
Επομένως, δεν μπορούμε να κρίνουμε την ποιότητα ενός τραγουδιού με βάση το πόσο εμπορικό είναι. Δυστυχώς, ακόμα και πολύ μεγάλα συγκροτήματα, όπως οι Linkin Park αποκλίνουν από το είδος τους προσπαθώντας να δημιουργήσουν κάτι πιο σύγχρονο και εμπορικό (π.χ. A light that never comes – 2013). Το αποτέλεσμα είναι να χάνουν την ιδιαιτερότητα που είχαν σαν συγκρότημα από το 1999 στον χώρο του «nu metal» στην Αμερική.
Συμπέρασμα; Το τι είναι "καλή μουσική" συνιστά μια υποκειμενική υπόθεση….
Νίκος Μυρωνίδης, Γ1
