Τα παιδιά στις μέρες μας ψάχνουν τον ελεύθερο χρόνο
Ο ελεύθερος χρόνος που έχουν τα παιδιά της σημερινής εποχής είναι πολύ λίγος σε σχέση με αυτόν που είχαν τα παιδιά πριν από τριάντα χρόνια. Παλιότερα ασχολούνταν και με αλλά πράγματα εκτός από τις υποχρεώσεις τους. Έπαιζαν, διάβαζαν βιβλία και ψυχαγωγούνταν με διάφορους τρόπους. Ήταν πιο ξέγνοιαστα και απολάμβαναν τη ζωή τους.
Ο λόγος που σήμερα τα παιδιά δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα είναι απλός. Τα προσόντα που χρειάζεται να έχει κάποιος σήμερα για να δουλέψει είναι αυξημένα κατά ένα μεγάλο ποσοστό. Συγκεκριμένα, χρειάζεται κανείς να κατέχει άριστη γνώση τουλάχιστον μιας ξένης γλώσσας, η οποία είναι τα αγγλικά, και μιας δεύτερης, για να είναι σίγουρος πως θα βρει δουλειά. Ακόμα είναι αναγκαίο για μια δουλειά υψηλότερου κύρους και μεγαλύτερων απολαβών να έχει κανείς πτυχίο πανεπιστημίου. Όσα περισσότερα αποδεικτικά για master και διδακτορικά έχει κανείς τόσο αυξάνεται η πιθανότητα εύρεσης εργασίας. Η πρακτική εξάσκηση στον τομέα της εργασίας που έχει διαλέξει κάποιος θα κάνει τους εργοδότες να τον προτιμήσουν σε σχέση με άλλους. Για να πετύχει όμως ένας νέος όλα τα παραπάνω, πρέπει να διαβάζει και να είναι καλός σε όλα τα μαθήματα, μιας και οποιαδήποτε γνώση είναι χρήσιμη στη ζωή ανεξαρτήτως του επαγγέλματος του καθενός. Το σχολείο και τα φροντιστήρια μαζί με τη συμμετοχή των παιδιών σε αθλητικά κέντρα για την εκγύμνασή τους ή με την εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου αυξάνουν τις υποχρεώσεις τους και μειώνουν το χρόνο τους κάνοντάς τα να ζουν για το μέλλον και να μην χαίρονται όλα όσα μπορούν να κάνουν στο παρόν. Δηλαδή, δεν έχουν χρόνο για να ασχοληθούν με πράγματα που απολαμβάνουν περισσότερο, όπως να κάνουν παρέα με φίλους, να διασκεδάζουν, να ερωτεύονται και να ζουν ήρεμα.
Τα παιδιά με αυτόν τον τρόπο καταπιέζονται, αφού οι υποχρεώσεις τους δεν ανταποκρίνονται στην ηλικία τους, κλείνονται πολλές φορές στο σπίτι και, επειδή δεν τους φτάνει ο χρόνος να βγουν για μια βόλτα, χρησιμοποιούν τον υπολογιστή ή το τηλέφωνο ως μέσο επικοινωνίας, με αποτέλεσμα να χάνουν την επαφή με τον υπόλοιπο κόσμο ή να γίνονται αντικοινωνικά. Τέλος, όλα αυτά τους προκαλούν δυστυχία και τις περισσότερες φορές απέχθεια προς το διάβασμα.
Ηλίας Λουβερδής, Γ1
