Η αποχαύνωση των νέων στα ηλεκτρονικά παιχνίδια και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Στη σύγχρονη κοινωνία της τεχνολογικής ανάπτυξης και της επικοινωνίας τα προβλήματα που δημιουργούνται είναι πολλά και αναπόφευκτα. Παρότι στον τομέα των υπολογιστών οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και γιγάντιες, χιλιάδες άτομα καθημερινά «εγκλωβίζονται» στα τεχνολογικά «θαύματα», προκειμένου να σκοτώσουν έναν ψηφιακό εχθρό ή να γλιτώσουν από έναν μανιακό «ηλεκτρονικό» διώκτη. Και σαν να μην έφτανε όλο αυτό, έρχονται τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και αναλώνουν όλη σου τη ζωή σε ανούσια πράγματα.
Καθημερινά στον κόσμο των νέων διαμορφώνονται πρότυπα, αφοσιωμένα στο να κερδίζουν παιχνίδια, να ανεβαίνουν επίπεδα και να τα τερματίζουν σε συγκεκριμένα δευτερόλεπτα. Τέλος, κάποιοι προωθούν την προσήλωση αυτή ως την «εύκολη» επαγγελματική αποκατάσταση του μέλλοντος. Έτσι οι έφηβοι, και όχι μόνο αυτοί, κλείνονται, απομονώνονται και θέτουν ως στόχο της ζωής τους τον επιτυχή τερματισμό του παιχνιδιού τους. Σαν αποτέλεσμα όλων αυτών, τα εθισμένα πλέον άτομα υποκύπτουν σε μια διαρκή αδράνεια γεμάτη στεναχώρια και μελαγχολία, μην αφήνοντας να αναπτυχθεί η κριτική τους σκέψη και η ουσιαστική επικοινωνία με τους άλλους.
Είναι αλήθεια πως στη σύγχρονη νεοταξική πραγματικότητα οι κυβερνώντες θέλουν τους νέους ελεγχόμενους, έτσι ώστε να γίνονται μη νοήμονα άτομα, απαθή και αμέτοχα στα πάντα. Η αποχαύνωση των ανθρώπων μέσω των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και των μέσα μαζικής δικτύωσης είναι ένας από τους σχετικά καινούργιους τρόπους χειραγώγησης των μαζών. Και το μόνο σίγουρο είναι πως έχει αρχίσει να δουλεύει τέλεια ...
Κλείνοντας, θα ήθελα να παραθέσω το παρακάτω παράδειγμα, το οποίο καλό θα είναι να μας προβληματίσει ιδιαίτερα. Ήταν ανήμερα Πρωτοχρονιάς, μία η ώρα το βράδυ και, ενώ ο περισσότερος κόσμος γιόρταζε την αρχή του νέου έτους, πολλά άτομα βρίσκονταν σε ένα 24άωρο internet cafe. Προς στιγμήν το αγνόησα, αφού ο δικός μου προορισμός ήταν ένα ρεβεγιόν. Κατά τις 5 γυρνώντας από το ρεβεγιόν ξαναπέρασα πάλι από το ίδιο internet cafe και παρατήρησα ότι ήταν γεμάτο κόσμο και ότι δυο δεκατριάχρονοι είχαν αποκοιμηθεί πάνω στα πληκτρολόγια στη μέση του παιχνιδιού.
Φαίνεται πως ο νέος τρόπος χειραγώγησης δεν γνωρίζει ούτε από γιορτές, ούτε από αργίες. Εάν δεν γίνει κάτι για να αλλάξει αυτό, το μέλλον προβλέπεται δυσοίωνο…
Τάσος Προκόβας, Β2